Салом ба хамаи бародарону хохарон!
Имрӯз мо муошират ва мубодиларо тафтиш мекунем, ки масеҳиён бояд зиреҳҳои рӯҳонии Худоро ҳар рӯз ба бар кунанд:
Лексияи 3: Адолатро чун сина бигиред, то синаи худро бипӯшонад
Биёед Китоби Муқаддаси худро ба Эфсӯсиён 6:14 кушоем ва онро якҷоя хонем: Пас, устувор истода, камари худро бо камарбанди ростӣ баста ва синаи худро бо синаи адолат пӯшон;
1. Адолат
Савол: Адолат чист?Посух: «Гонг» ба маънои адолат, инсоф ва инсоф;
Тафсири Библия! «Адолат» ба адолати Худо ишора мекунад!
2. Адолати инсон
Савол: Оё одамон «адолат» доранд?Ҷавоб: Не.
【Одами одил нест】
Чунон ки навишта шудааст:Ҳеҷ кас одил нест, ҳатто як нафар.
Ҳеҷ фаҳмиш нест;
Ҳеҷ кас Худоро талаб намекунад;
Ҳама аз роҳи рост гумроҳанд,
якҷоя бефоида шаванд.
Касе нест, ки некӣ мекунад, ҳатто як нафар.
(Румиён 3:10-12)
【Ҳар коре, ки инсон мекунад, бад аст】
Гулӯяшон қабрҳои кушода аст;Забони худро барои фиреб ба кор мебаранд,
Нафаси захролуди заҳролуд дар лаб аст,
Даҳонаш пур аз лаънат ва талх буд.
Куштан ва хунрезӣ,
Пойҳояшон парвоз мекунанд,
Дар ин рох берахмй ва берахмй хохад буд.
Роҳи сулҳро надонистаанд;
Дар чашми онхо тарси Худо нест.
(Румиён 3:13-18)
【Бо имон сафед карда шудааст】
(1)
Савол: Нӯҳ марди солеҳ буд!Ҷавоб: Нӯҳ (ба Худованд имон овард), ҳар чизеро, ки Худо фармудааст, ба ҷо овард, аз ин рӯ Худованд Нӯҳро марди солеҳ номид.
Аммо Нӯҳ дар назари Худованд илтифот ёфт.Дар зер насли Нӯҳ сабт шудааст. Нӯҳ дар насли худ марди одил ва комил буд. Нӯҳ бо Худо роҳ мерафт. ...Ин ҳамон чизест, ки Нӯҳ кард. Ҳар он чиро, ки Худо ба ӯ амр кард, ҳамон тавр мекард.
(Ҳастӣ 6:8–9,22)
(2)
Савол: Иброҳим одил одам эди!Ҷавоб: Иброҳим (боварӣ дошт) ба Яҳува, Худо ӯро сафед кард!
Ва ӯро берун бурда, гуфт: «Ба осмон нигоҳ кун ва ситораҳоро ҳисоб кун, оё ту онҳоро ҳисоб мекунӣ?» Ба ӯ гуфт: «Насли ту ҳамин тавр хоҳад шуд, ва Худованд аз паи он буд». адолати ӯ.
(Ҳастӣ 15:5–6)
(3)
Савол: Оё Айюб марди одил буд?Ҷавоб: Шарҳи муфассал дар зер
"Кор"
1 Беайбии комил:
Дар сарзамини Уз марде буд, ки Айюб ном дошт; (Айюб 1:1)
2 Бузургтарин дар байни шарқиён:
Амволи ӯ аз ҳафт ҳазор гӯсфанд, се ҳазор шутур, панҷсад ҷуфт барзагов, панҷсад мода хар ва хизматгорону канизон иборат буд. Ин одам дар байни мардуми Шарк бузургтарин аст. (Айюб 1:3)
3 Айюб худро одил меномад
Худро адолат мепӯшам,Адолатро чун ҷома ва тоҷи худ бипӯшед.
Ман чашмони куронам,
Пойҳои ланг.
Ман падари камбағалон ҳастам;
Ман қазияи касеро мефаҳмам, ки ҳеҷ гоҳ надидаам.
... ҷалоли ман дар ман меафзояд;
Камони ман дар дастам мустаҳкамтар мешавад. …Ман роҳҳои онҳоро интихоб мекунам ва дар ҷои аввал мешинам….
(Айюб 29:14-16,20,25)
Боре Айюб гуфт: «Ман одил ҳастам, вале Худо адолати маро аз даст додааст» (Айюб 34:5).
Эзоҳ: (Тавбаи Айюб) Айюб аз 38 то 42, Яҳува ба далели Айюб ҷавоб дод, ки Айюб ба суханони Яҳува гӯш дод//Он гоҳ Худованд ба Айюб гуфт: «Оё баҳскунанда бо Худои Қодири Мутлақ муҷодала кунад? Онҳое, ки бо Худо баҳс мекунанд, метавонанд ба инҳо ҷавоб диҳанд! …(Айюб) Ман бадкорам! Ба шумо чӣ ҷавоб диҳам? Ман маҷбур шудам, ки даҳонамро бо дастонам пӯшам. Як бор гуфтам ва нагуфтам ду бор гуфтам ва дигар нагуфтам; (Айюб 40:1-2,4-5)
Лутфан маро гӯш кунед, ман мехоҳам сухан гӯям, лутфан ба ман нишон диҳед; Аз ту пештар шунидам,Акнун бо чашмони худам мебинам. Аз ин рӯ, ман аз худ нафрат дорам (ё тарҷума: суханони ман) ва дар хоку хокистар тавба мекунам. (Айюб 42:4–6)
Баъдтар Худованд Айюбро илтифот кард ва баъдтар Худованд ӯро аз пештара зиёдтар баракат дод.
Аз ин рӯ, адолати Айюб ин адолати инсонӣ (худбинӣ) буд ва ӯ дар байни мардуми Шарқ бузургтар буд. Гуфт: «Ба дарвозаи шаҳр баромадам ва дар кӯча ҷой гузоштам, ки ҷавонон маро диданд ва аз ман гурезанд ва пирон бархоста, бо дастонашон даҳони худро пӯшиданд рохбарон хомуш буданд ва забонашонро ба боми дахон часпиданд. Ҳар кӣ маро бо гӯши худ мешунавад, маро хушбахт мехонад;
… ҷалоли ман дар баданам меафзояд; Вақте ки одамон маро мешунаванд, ба боло менигаранд ва хомӯшона роҳнамоии маро интизор мешаванд....Ман роҳҳои онҳоро интихоб кардам ва дар ҷои аввал нишастам... (Айюб 29:7-11,20-21,25)
---Ва Худованд Исо чӣ гуфт? ---
«Вой бар ҳоли шумо, вақте ки ҳама дар бораи шумо суханони нек мегӯянд!...» (Луқо 6:26).
Айюб худро одил ва «одил» мегуфт, вале ба сари ӯ ва аҳли оилааш мусибате омад, Айюб ба назди Худованд тавба кард! Ман пештар дар бораи ту шунида будам, аммо ҳоло туро бо чашмони худ мебинам. Аз ин рӯ, ман аз худ нафрат дорам (ё тарҷума: суханони ман) ва дар хоку хокистар тавба мекунам! Ниҳоят, Худо Айюбро аз пештара зиёдтар баракат дод.
3. Адолати Худо
Савол: Адолати Худо чист?Ҷавоб: Шарҳи муфассал дар зер
【Адолати Худо】
Дар бар мегирад: муҳаббат, меҳрубонӣ, муқаддасӣ, марҳамати пурмуҳаббат, оҳиста хашм, ба назар нагирифтани бадӣ, меҳрубонӣ, шодмонӣ, осоиштагӣ, пурсабрӣ, меҳрубонӣ, некӣ, садоқат, ҳалимӣ, фурӯтанӣ, худдорӣ, ростқавлӣ, адолат, равшанӣ, адолат Роҳ ин ҳақиқат, ҳаёт, нур, шифо ва кафорат аст. Ӯ барои гунаҳкорон мурд, ба хок супурда шуд, дар рӯзи сеюм эҳё шуд ва ба осмон сууд кард! Бигзор одамон ба ин Инҷил имон оваранд ва наҷот ёбанд, эҳё шаванд, дубора таваллуд шаванд, ҳаёт ва ҳаёти ҷовидонӣ дошта бошанд. омин!Эй фарзандони ман, инро ба шумо менависам, то гуноҳ накунед. Агар касе гуноҳ кунад, мо дар назди Падар, Исои Масеҳи одил ҳимоятгар дорем. (1 Юҳанно 2:1)
4. Адолат
Савол: Кӣ одил аст?Ҷавоб: Худо одил аст! омин.
Ӯ ҷаҳонро бо адолат доварӣ хоҳад кард, ва халқҳоро аз рӯи адолат доварӣ хоҳад кард. (Забур 9:8)Инсоф ва адолат пояи тахти ту аст; (Забур 89:14)
Зеро ки Худованд одил аст ва адолатро дӯст медорад; (Забур 11:7)
Худованд наҷоти Худро бофтааст, ва адолати Худро дар назари халқҳо нишон додааст (Забур 98:2);
зеро ки вай барои доварй кардани замин меояд. Ӯ ҷаҳонро бо адолат доварӣ хоҳад кард, ва халқҳоро бо адолат доварӣ хоҳад кард. (Забур 98:9)
Худованд адолатро иҷро мекунад ва аз ҳама ситамкорон интиқом мегирад. (Забур 103:6)
Худованд меҳрубон ва одил аст, Худои мо раҳим аст. (Забур 116:5)
Ту одил ҳастӣ, эй Худованд, ва ҳукмҳои Ту рост аст! (Забур 119:137)
Худованд дар ҳама роҳҳои худ одил аст, ва дар ҳама роҳҳои Ӯ меҳрубон аст. (Забур 145:17)
Аммо Худованди Қодири Мутлақ барои адолати Худ сарафроз аст, Худои муқаддас барои адолати Худ тақдис шудааст. (Ишаъё 5:16)
Азбаски Худо одил аст, Ӯ ба онҳое, ки шуморо азоб медиҳанд, ҷазо медиҳад (2 Таслӯникиён 1:6).
Нигаристам ва дидам, ки осмон кушода шудааст. Дар он ҷо аспи сафед буд, ва савораи ӯ бовафо ва ҳақ ном дошт, ки ба адолат доварӣ мекунад ва ҷанг мекунад. (Ваҳй 19:11)
5. Адолатро чун синабандї кун, то синањоятро бипўшад
Савол: Чӣ тавр қалби худро бо адолат муҳофизат кардан мумкин аст?Ҷавоб: Шарҳи муфассал дар зер
Ин маънои онро дорад, ки худдории кӯҳнаро партофтан, худро дар бар кардани нав ва пӯшидани Масеҳ! Ҳар рӯз худро бо адолати Исои Масеҳи Худованд муҷаҳҳаз кунед ва муҳаббати Исоро мавъиза кунед: Худо муҳаббат, меҳрубонӣ, қудсият, марҳамати пурмуҳаббат, оҳиста хашм аст, ба бадӣ, муҳаббат, шодӣ, осоиштагӣ, пурсабрӣ, меҳрубонӣ , некӣ, вафодорӣ, ҳалимӣ, фурӯтанӣ, худдорӣ, беайбӣ, адолат, нур, роҳ, ростӣ, ҳаёт, нури одамон, шифо ва кафорат. Ӯ барои гуноҳкорон мурд, дафн шуд, дар рӯзи сеюм аз нав эҳьё шуд ва барои сафед кардани мо ба осмон сууд кард! Ба тарафи рости Худои Мутаол биншинед. Бигзор одамон ба ин Инҷил имон оваранд ва наҷот ёбанд, эҳё шаванд, дубора таваллуд шаванд, ҳаёт ва ҳаёти ҷовидонӣ дошта бошанд. омин!
6. Даоро нигоҳ доред, ҳақиқатро нигоҳ доред ва дилро ҳифз кунед
Савол: Чӣ тавр бояд роҳи ҳақро нигоҳ дошт ва қалби худро ҳифз кард?Ҷавоб: Ба Рӯҳулқудс такя кунед ва ба ҳақиқат ва роҳҳои нек устувор бошед! Ин барои ҳифзи дил аст, мисли оина.
1 Дили худро нигоҳ доред
Шумо бояд дили худро аз ҳама бештар муҳофизат кунед.Зеро натиљаи њаёт аз дил мебарояд.
(Масалҳо 4:23 ва)
2 Барои нигоҳ доштани роҳи нек ба Рӯҳулқудс такя кунед
Суханони солимро, ки аз ман шунидаед, бо имон ва муҳаббате ки дар Исои Масеҳ аст, нигоҳ доред. Шумо бояд роҳҳои некеро, ки Рӯҳулқудс, ки дар мо зиндагӣ мекунад, ба шумо бовар кардааст, нигоҳ доред.(2 Тимотиюс 1:13-14)
3 Касе, ки паёмро мешунавад, вале намефаҳмад
Ҳар кӣ каломи Малакути Осмонро мешунавад, онро намефаҳмад, он гоҳ иблис омада, он чи дар дилаш кошта шудааст, дар канори роҳ кошта мешавад; (Матто 13:19)
Пас, шумо мефаҳмед?
7. Бо Худо роҳ рав
Худованд ба ту нишон дод, эй одам, чи хуб аст.Ӯ аз шумо чӣ мехоҳад?
То он даме, ки адл мекунӣ ва меҳрубонӣ медорӣ,
Бо Худои худ фурӯтанона рафтор кунед.
(Мико 6:8)
8. 144 000 нафар ба Исо пайравӣ карданд
Ва ман назар андохтам, ва инак Барра дар кӯҳи Сион истодааст, ва бо ӯ яксаду чилу чор ҳазор нафар, ки дар пешониашон исми Ӯ ва исми Падари Ӯ навишта шудааст. ... Ин мардум бо занон олуда нашудаанд; Онҳо аз паи Барра ҳар куҷо равад. Онҳо аз миёни одамон ҳамчун нахуст барои Худо ва барои Барра харида шудаанд. (Ваҳй 14:1,4)
Транскрипти Инҷил аз:
калисо дар Худованд Исои Масеҳ
Бародарон ва хохарон!Дар хотир доред, ки ҷамъоварӣ кунед.
30.08.2023