Хушо онҳое ки ба хотири адолат таъқиб мешаванд, зеро ки Малакути Осмон аз они онҳост.
--- Матто 5:10
Таърифи энсиклопедия
Маҷбур кардан: би по
таъриф: сахт талқин кардан бо зӯр;
Синонимҳо: зулм, зулм, зулм, зулм.
Антонимҳо: ором, илтиҷо.
Тафсири Библия
Барои Исо, барои Инҷил, барои Каломи Худо, барои ростӣ ва барои ҳаёте, ки одамонро наҷот дода метавонад!
Ба таҳқир, туҳмат, ситам, муқовимат, таъқиб, таъқиб ва кушта шудан.
Хушо онҳое ки ба хотири адолат таъқиб мешаванд! Зеро Малакути Осмон аз они онҳост. Хушо шумо, агар одамон шуморо ба хотири ман дашном диҳанд, таъқиб кунанд ва бардурӯғ дар ҳаққи шумо ҳар гуна бадгӯӣ кунанд! Шод шавед ва шод бошед, зеро мукофоти шумо дар осмон бузург аст. Ҳамин тавр одамон пайғамбаронеро, ки пеш аз шумо буданд, таъқиб мекарданд. "
(Матто 5:10-11)
(1) Исо таъқиб карда шуд
Вақте ки Исо ба Ерусалим мерафт, дувоздаҳ шогирдро дар роҳ ба як сӯ гирифта, ба онҳо гуфт: «Инак, вақте ки мо ба Ерусалим меравем, Писари Одам ба дасти саркоҳинон ва китобдонон супурда хоҳад шуд Ӯро ба қатл расонанд ва ба дасти ғайрияҳудиён таслим хоҳанд кард, ва онҳо масхара хоҳанд шуд, ва дар рӯзи сеюм эҳьё хоҳад шуд» (Матто 20:17-19).
(2) Ҳаввориён таъқиб карда шуданд
Петрус
Ман фикр мекардам, ки ҳангоме ки дар ин хайма ҳастам, ба шумо хотиррасон кунам ва шуморо ба шӯр оварам, зеро медонистам, ки вақти он расидааст, ки аз ин хайма тарк кунам, чунон ки Худованди мо Исои Масеҳ ба ман нишон додааст. Ва ман кӯшиш мекунам, ки пас аз маргам ин чизҳоро дар ёди шумо нигоҳ дорам. (2 Петрус 1:13-15)
Ҷон
Ман, Юҳанно, бародар ва шарики ту дар андӯҳ, салтанат ва сабри Исо ҳастам, ва дар ҷазираи Патмос барои каломи Худо ва шаҳодати Исо будам. (Ваҳй 1:9)
Павлус
ва таъқибот ва азобҳое, ки ман дар Антиёхия, Икония ва Лустра дучор шудам. Ман ба чӣ гуна таъқибот тоб овардам, вале Худованд маро аз ҳамаи онҳо наҷот дод. (2 Тимотиюс 3:11)
(3) Паёмбарон таъқиб карда шуданд
Ерусалим! Ерусалим! Шумо паёмбаронро мекушед ва онҳоеро, ки назди шумо фиристода шудаанд, сангсор мекунед. Чанд бор фарзандони шуморо ҷамъ мекардам, чунон ки мурғ чӯҷаҳои худро зери болаш ҷамъ мекунад, вале шумо намехостед. (Луқо 13:34)
(4) Эҳёи Масеҳ моро одил мегардонад
Исо барои гуноҳҳои мо раҳо шуд ва барои сафед кардани мо эҳё шуд (ё тарҷума: Исо барои гуноҳҳои мо раҳо шуд ва барои сафедкунии мо эҳё шуд). (Румиён 4:25)
(5) Мо бо файзи Худо озодона сафед шудаем
Ҳоло, бо файзи Худо, мо ба воситаи кафорати Исои Масеҳ озодона сафед шудаем. Худо Исоро ҳамчун кафорати хуни Исо ва ба воситаи имони одам барои нишон додани адолати Худо муқаррар кард, зеро Ӯ ба гуноҳҳои дар гузашта содиршуда сабр кард, то ки худи ӯ адолати Худро нишон диҳад маълум аст, ки одил аст ва Ӯ инчунин онҳоеро, ки ба Исо имон овардаанд, сафед кунад. (Румиён 3:24-26)
(6) Агар бо Ӯ азоб кашем, бо Ӯ ҷалол хоҳем ёфт
Рӯҳулқудс бо рӯҳи мо шаҳодат медиҳад, ки мо фарзандони Худо ҳастем, ва агар мо фарзандон бошем, ворисон, ворисони Худо ва ворисони муштарак бо Масеҳ ҳастем; Агар мо бо Ӯ азоб кашем, мо низ бо Ӯ ҷалол хоҳем ёфт. (Румиён 8:16-17)
(7) Салиби худро бардошта, Исоро пайравӣ кунед
Он гоҳ (Исо) мардум ва шогирдонашро ба наздашон хонда, ба онҳо гуфт: «Агар касе хоҳад аз ақиби Ман биёяд, бояд худро инкор кунад ва салиби худро бардошта, Маро пайравӣ кунад. ҷон, дар зер) ) ҷони худро аз даст медиҳад;
(8) Инҷили Малакути Осмонро мавъиза кунед
Исо назди онҳо омада, ба онҳо гуфт: «Тамоми қудрат дар осмон ва бар замин ба Ман дода шудааст. Пас биравед ва ҳамаи халқҳоро шогирд созед ва онҳоро ба исми Падар, Писар ва Рӯҳулқудс таъмид диҳед. «Онҳоро ба исми Падар, Писар ва Рӯҳулқудс таъмид деҳ) ва онҳоро таълим деҳ, ки ҳар он чиро, ки ба шумо фармудаам, ба ҷо оваранд, ва Ман ҳамеша бо шумо ҳастам, ҳатто то охири замон» (Матто 28: 18-20) Фестивал)
(9) Тамоми зиреҳи Худоро бипӯшед
Ман суханони ниҳоӣ дорам: дар Худованд ва дар қудрати Ӯ қавӣ бошед. Тамоми зиреҳи Худоро бипӯшед, то бар зидди макрҳои шайтон истода бошед. Зеро ки мо на бар зидди ҷисм ва хун, балки бар зидди сарварон, бар зидди қудратҳо, бар зидди сарварони зулмотҳои ин ҷаҳон, бар зидди шарорати рӯҳонӣ дар баландӣ мубориза мебарем. Пас, тамоми зиреҳи Худоро бигиред, то ки дар рӯзи душворӣ ба душман муқобилат карда, ҳама чизро карда, истода бошед. Пас устувор истода,
1 Камаратро бо ростӣ бибанд,
2 Сарпӯши адолатро бипӯшед,
3 Ва омодагии худро барои рафтор кардан бо Инҷили осоиштагӣ ба по гузоред.
4 Ғайр аз ин, сипари имонро ба даст гиред, ки бо он шумо метавонед ҳама тирҳои оташи иблисро хомӯш кунед;
5 ва кулоҳи наҷотро пӯшед,
6 Шамшери Рӯҳро, ки каломи Худост, бигиред;
7 Ба Рӯҳулқудс такя кунед ва ҳамеша бо ҳама гуна илтиҷоҳо дуо гӯед;
8 Ва дар ин бедор ва монда нашуда дар ҳаққи ҳамаи муқаддасон дуо гӯед.
(Эфсӯсиён 6:10–18)
(10) Ганҷ дар зарфи гилин ошкор мешавад
Мо ин ганҷро (Рӯҳи ростиро) дар зарфи гилин дорем, то нишон диҳем, ки ин қудрати бузург аз Худост, на аз мо. Моро душманон аз ҳар тараф иҳота кардаанд, вале мо ғамгин нестем, вале ноумед намешавем, вале моро тарк накардаанд; (2 Қӯринтиён 4:7–9)
(11) Марги Исо дар мо фаъол мешавад, то ҳаёти Исо низ дар мо зоҳир шавад
Зеро ки мо, ки зинда ҳастем, ҳамеша ба хотири Исо ба марг таслим мешавем, то ки ҳаёти Исо дар ҷисми мирандаи мо зоҳир шавад. Аз ин нигоҳ, марг дар мо фаъол аст, аммо дар шумо ҳаёт фаъол аст. (2 Қӯринтиён 4:11-12)
(12) Ҳарчанд ҷисми берунӣ вайрон мешавад, дили ботин рӯз то рӯз нав мешавад.
Аз ин ру, мо дилпур намешавем. бадани берунӣ ( пирамард )Ҳарчанд хароб шуд, дилам( Одами наве, ки аз Худо дар дил таваллуд шудааст ) руз то руз нав мешавад. Уқубатҳои лаҳзае ва сабуки мо барои мо вазни абадии ҷалоли бесобиқа хоҳад буд. Маълум мешавад, ки мо на дар бораи чизи дидашуда, балки ба ғайб аҳамият медиҳем, зеро он чизе, ки дида мешавад, муваққатист, вале ғайб абадӣ аст; (2 Қӯринтиён 4:17-18)
Суруд: Исо ғалаба дорад
Дастнависҳои Инҷил
Аз: Бародарон ва хоҳарони Калисои Исои Масеҳ!
07.08.2022
