Ибриён 11:13, 39-40 Ҳамаи онҳо дар имон мурданд, ки ваъдаҳоро нагирифтанд, балки онҳоро аз дур дида, бо шодӣ истиқбол карданд ва эътироф карданд, ки дар ҷаҳон бегона буданд, ин як меҳмонӣ аст.
... Инҳо ҳама касоне ҳастанд, ки ба воситаи имон шаҳодати нек гирифтаанд, вале ваъдаи худро ҳанӯз нагирифтаанд, зеро Худо барои мо чизҳои беҳтаре омода кардааст, то он гоҳ ки онҳо бо мо онро қабул накунанд, комил нашаванд.
1. Аз ин нома гузаштагон далелҳои аҷибе гирифтанд
1 Имони Ҳобил
Бо имон Ҳобил ба Худо қурбоние овард, ки аз қурбонии Қобил беҳтар буд ва ҳамин тавр шаҳодати сафедшавии худ, шаҳодати Худо дар бораи атои худ гирифт. Ҳарчанд ӯ мурд, ӯ ба хотири ин имон сухан мегуфт. (Ибриён 11:4)
пурсед: Ҳобил ҷисман мурд, аммо ҳанӯз ҳам гап мезад? Чӣ гап?
ҷавоб: Ҷон сухан мегӯяд, ҷони Ҳобил аст!
пурсед: Ҷони Ҳобил чӣ гуна сухан меронад?
ҷавоб: Худованд гуфт: "Чӣ кардӣ (Қобил)? Хуни бародарат (Ҳобил) бо садое аз замин сӯи ман нидо мекунад. Иқтибос (Ҳастӣ 4:10).
пурсед: Хун Овозе аз замин ба Худо чунин нидо кард: Хун "Оё овозҳо низ хоҳанд буд?"
ҷавоб: " Хун "Яъне ҳаёт, зеро ки дар хун ҳаёт аст → Ибодат 17:11 Зеро ки ҳаёти мавҷудоти зинда дар хун аст. Ман ин хунро ба шумо додаам, то ҷони шуморо бар қурбонгоҳ кафорат кунед; зеро ки дар хун аст. Ҳаёт, то он метавонад гуноҳҳоро кафорат кунад.
пурсед: " Хун "Дар он ҳаёт ҳаст → Оё ин "зиндагӣ" ҷон аст?
ҷавоб: мардум" Хун "Дар он ҳаёт ҳаст" ҳаёти хун "Ин ҷони инсон аст →" Хун "Овозе гап мезанад, яъне" ҷон "Гап! Беҷавоб" ҷон "Шумо ҳам метавонед сӯҳбат кунед!"
пурсед: " ҷон "Гап → Оё гӯши инсон онро мешунавад?"
ҷавоб: танҳо" ҷон "Гуфтан, касе намешунавад! Масалан, агар шумо дар дил хомӯшона бигӯед: "Салом" → ин аст " ҷони ҳаёт "Гап! Аммо ин" ҷон «Вақте сухан гуфтан, агар садо аз лабони гӯшт нагузарад, гӯши инсон онро намешунавад, танҳо». ҷони ҳаёт "Вақте ки садоҳо тавассути забон ва лабҳо ба вуҷуд меоянд, гӯшҳои инсон онҳоро мешунаванд;
Мисоли дигар ин аст, ки бисёриҳо боварӣ доранд, ки " аз бадан "баҳс, кай" ҷон "Тарки бадан", ҷон "Шумо ҷисми худро мебинед. Аммо бадани инсон чашми бараҳна дида наметавонам" ҷон ", бо дастҳо ламс кардан мумкин нест" ҷон ", наметавонад бо " истифода шавад ҷон "Муошират кунед ва намешунавед" ҷон "Овози сухан. Зеро Худо рӯҳ аст →→ Пас ман метавонам овози Ҳобилро мешунанам " ҷон "Овози сухан барои гӯшҳои ҷисмонии мо шунида намешавад ва ба чашмони бараҳнаи мо ноаён аст.
Дар мавриди атеистҳо, онҳо бовар надоранд, ки инсонҳо рӯҳ доранд. рӯҳонӣ. воқеан" ҷон "Онҳое, ки метавонанд баданро тарк карда, танҳо зиндагӣ кунанд, метавонанд сӯҳбат кунанд! Оё шумо инро мефаҳмед? Хуб! Дар бораи" ҷон "Ин барои мубодила аст. Ман онро дафъаи оянда мубодила мекунам【 наҷоти ҷонҳо ] Биёед дар ин бора муфассал гап занем.
(1) Ҳаёт ё ҷон →→Ба Матто 16:25 нигаред Барои ҳар кӣ ҷони худро наҷот додан мехоҳад ( Ҳаёт: ё ҷон ; дар зер) ҷони худро аз даст медиҳад, ҳар кӣ ба хотири ман ҷони худро аз даст медиҳад, онро пайдо мекунад;
(2) Нафс барои адолат сухан мегӯяд →→Ба Ваҳй 6:9-10 муроҷиат кунед, вақте ки ӯ мӯҳри панҷумро кушод, ман дар зери қурбонгоҳ онҳоеро дидам, ки барои каломи Худо ва шаҳодат кушта шудаанд. Ҷон, бо овози баланд дод мезанад «Эй Парвардигори ман, кист, ки муқаддас ва ҳақиқӣ аст, то ба кай доварӣ кардан дар рӯи замин ва интиқоми хуни моро нагиред?»
2 Имони Ҳанӯх
Бо имон Ҳанӯх бурда шуд, то маргро набинад, ва ҳеҷ кас ӯро наёфт, зеро ки Худо аллакай ӯро бардошта буд, аммо пеш аз он ки бардошта шавад, ӯ далели равшане гирифт, ки Худо аз ӯ розӣ аст. Истинод (Ибриён 11:5)
3 Имони Нӯҳ
Бо имон, Нӯҳ, ки аз ҷониби Худо аз чизҳое, ки ҳанӯз надида буд, огоҳ карда шуда буд, бо тарс амал кард ва киштӣ омода кард, то оилааш наҷот ёбад. Бинобар ин вай он наслро маҳкум кард ва худаш вориси адолате шуд, ки аз имон бармеояд. (Ибриён 11:7)
4 Имони Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб
Бо имон, Иброҳим ба фармони худ итоат кард ва ба он ҷое, ки мерос гирифта буд, рафт, вақте ки ӯ берун рафт, ӯ намедонист, ки ба куҷо меравад. Бо имон ӯ ҳамчун меҳмон дар замини ваъда, мисли замини бегона, дар хаймаҳо сукунат кард, мисли Исҳоқ ва Яъқуб, ки онҳо низ аъзои ҳамон ваъда буданд. (Ибриён 11:8–9)
2. Ин одамон ҳама бо имон мурданд ва он чизеро, ки ваъда дода шуда буд, нагирифтанд.
Шарҳ: Мисли Иброҳим, Худо ваъда дод, ки насли ӯ мисли ситорагон дар осмон ва мисли реги соҳили баҳр бешумор хоҳанд буд → аммо дар зинда будани худ авлоди худро надид ва онҳо мисли ситорагон дар ҷаҳон мурданд. осмон. →→Имони Соро, Мусо, Юсуф, Ҷидъӯн, Барак, Шимшӯн, Йифтоҳ, Довуд, Самуил ва пайғамбарон... Дигарон ба масхара, тозиёна, занҷирҳо, зиндонҳо ва озмоишҳои дигар таҳаммул карданд, сангсор шуданд, то кушта шуданд, озмуда шуданд, бо шамшер кушта шуданд, бо пӯсти гӯсфанду буз гаштугузор карданд, камбағалӣ, мусибат ва азобу дард азоб кашиданд, дар биёбон, кӯҳҳо, ғорҳо ва ғорҳои зеризаминӣ саргардонанд, одамоне ҳастанд, ки сазовори ҷаҳон нестанд. →→
Ин мардум ба ваъдаи Худо дар дунё бовар доранд, аммо аз дур онро мебинанд ва бо шодмонӣ истиқбол мекунанд, ки дар дунё бегона ва бегонаанд. Онҳое, ки ин суханонро мегӯянд, нишон медиҳанд, ки мехоҳанд дар биҳишт хонае пайдо кунанд, онҳо ба масхара, тозиёна, занҷирҳо, зиндонҳо ва ҳар гуна озмоишҳо, сангсор шудан, куштан, васваса кардан ва кушта шуданро таҳаммул мекунанд. шамшер дар пусти гӯсфанду буз овора шуда, бенавоӣ мекашад , мусибат, ранҷу азоб, саргардонӣ дар биёбон, кӯҳҳо, ғорҳо ва ғорҳои зеризаминӣ → Азбаски онҳо аз ҷаҳон нестанд ва лоиқи будан дар ҷаҳон нестанд, дар дунё чизе ба даст наоварда мемиранд → Ин одамон ҳама наҷот меёбанд Касе, ки дар имон мурдааст, он чиро, ки ваъда шуда буд, нагирифтааст. Истинод (Ибриён 11:13-38)
3. То он даме, ки бо мо онро қабул накунанд, онҳо комил нестанд
Ҳамаи ин одамон ба воситаи имон шаҳодати хуб гирифтанд, вале онҳо ҳанӯз он чиро, ки ваъда шуда буд, ба даст наовардаанд, зеро Худо барои мо чизҳои беҳтаре омода кардааст, то он гоҳ ки онҳо бо мо онро қабул накунанд, онҳо комил нашаванд. (Ибриён 11:39-40)
пурсед: Худо барои мо чӣ чизи беҳтаре омода кардааст?
ҷавоб: наҷоти Исои Масеҳ →→ Худо Писари ягонаи худ, Исои Масеҳро фиристод, ки ҷисм шуд → Ӯ маслуб шуд ва барои гуноҳҳои мо мурд, дафн карда шуд ва дар рӯзи сеюм эҳьё шуд. →→ Биёед сафед шавем, аз нав таваллуд шавем, эҳё шавем, наҷот ёбем, бадани Масеҳро ба даст орем, ҳаёти Масеҳро ба даст орем, писари Худоро ба даст орем, Рӯҳи муқаддаси ваъдашударо ба даст орем ва ҳаёти ҷовидонаро ба даст орем! Худо на танҳо ба мо фарзанд ато мекунад, балки ба мо эҳёе медиҳад, ки ба мо ҷалол, подош, тоҷҳо ва ҷисми зеботаре медиҳад! омин.
Одамони қадим дар Аҳди Қадим ҳама бо имон мурданд, аммо ҳангоми мурдан Рӯҳулқудсро, ки Худо ваъда карда буд, қабул накарданд! Бе Рӯҳулқудс фарзанди Худо вуҷуд надорад. Зеро дар он вақт Исои Масеҳ кори озодкунӣ 】Ҳанӯз ба анҷом нарасидааст → Дар Аҳди Қадим, ҳатто агар Рӯҳулқудс дар инсон ҳаракат карда тавонад, шоҳ Шоул намуна аст. Рӯҳулқудс дар ҷисми кӯҳнаи пӯсти шароб сокин нест; Пас, шумо мефаҳмед?
Одамони Аҳди Ҷадид, онҳое, ки дар насли мо ба Исо имон овардаанд, аз ҳама баракатҳоянд→→【 Кори наҷотдиҳии Масеҳ пурра аст 】→→ Ҳар касе, ки ба Исо имон дорад, Бадани Ӯро мехӯрад - Бадани Ӯро ба даст меорад, Хуни Ӯро менӯшад - Хуни гаронбаҳои Ӯро ба даст меорад, ҷон ва ҳаёти Масеҳро ба даст меорад, писари Худоро ба даст меорад ва ҳаёти ҷовидонаро ба даст меорад! омин
Одамон дар Аҳди Қадим ба воситаи имон шаҳодати хуб гирифтанд, вале онҳо то ҳол он чизеро, ки ваъда дода шуда буд, қабул накарданд, то ки агар онро бо мо қабул накунанд, онҳо комил нахоҳанд буд; Аз ин рӯ, Худо бешубҳа ба онҳое, ки дар Аҳди Қадим ба Худо имон доранд, иҷозат медиҳад, ки мисли мо баракат гиранд ва мероси Малакути Осмонро якҷоя гиранд. омин!
ҳамин тавр" Павлус "Бигӯ → Агар мо имон оварем, ки Исо мурд ва эҳьё шуд, Худо инчунин онҳоеро, ки дар Исо хобидаанд, ҳамроҳи Исо меорад ва бо мо дар абрҳо бурда мешавад, то ҷонҳо ва ҷисмҳои онҳо нигоҳ дошта шаванд ва ҷисмҳои онҳо фидия дода шаванд. ҷисми ҳақиқӣ пайдо мешавад, бо Худованд дар ҳаво вохӯред ва бо ин роҳ мо то абад бо Худованд хоҳем буд. омин ! Пас, шумо мефаҳмед? Истинод (1 Таслӯникиён 4:14-17)
Мубодилаи стенограммаи Инҷил, ки аз ҷониби Рӯҳи Худо илҳом гирифта шудааст, Кормандони Исои Масеҳ, бародар Ван*Юн, хоҳар Лю, хоҳар Чженг, бародар Цен ва дигар ҳамкорон дар кори башорати Калисои Исои Масеҳ якҷоя кор мекунанд. Мавъизаи Инҷили Исои Масеҳ ин башоратест, ки ба одамон имкон медиҳад, ки наҷот ёбанд, ҷалол диҳанд ва ҷисмҳои худро озод кунанд. омин
Суруд: Худовандо! ман ҳаминҷоям
Бештар бародарону хоҳарон хуш омадед, ки браузери худро барои ҷустуҷӯ - Калисои Исои Масеҳи Худованд истифода баранд, то ба мо ҳамроҳ шаванд ва барои мавъиза кардани Инҷили Исои Масеҳ якҷоя кор кунанд.
ДУРУСТ! Ин ҳама чизест, ки мо имрӯз мубодила мекунем.
