Ибриён 11:24-25 Бо имон, ҳангоме ки Мусо калон шуд, ӯро писари духтари фиръавн хондан рад кард. Ӯ беҳтар аст, ки бо халқи Худо уқубат кашад, на аз лаззатҳои муваққатии гуноҳ.
пурсед: Лаззатҳои гуноҳ чист?
ҷавоб: Дар дунёи гунаҳкор лаззати гуноҳро ҳаловати гуноҳ мегӯянд.
пурсед: Чӣ тавр ҳаловати гуноҳро аз шодии лаззат аз Худо фарқ кардан мумкин аст?
ҷавоб: Тавсифи муфассал дар поён
1. Гӯшт ба гуноҳ фурӯхта шудааст
Мо медонем, ки шариат аз рӯҳ аст, аммо ман аз ҷисм ҳастам ва ба гуноҳ фурӯхта шудаам. Истинод (Румиён 7:14) → Масалан, Мусо дар Миср писари фарзандони Фиръавн буд ва Миср ҷаҳонро, ҷаҳони гунаҳкорро муаррифӣ мекунад. Вақте ки Мусои исроилӣ ба воя расид, ӯ медонист, ки ӯ халқи баргузидаи Худо, халқи баргузидаи муқаддас аст. Ӯ нахост, ки писари фарзандони Фиръавн номида шавад ва аз сарвати Миср баҳраманд шавад → аз он ҷумла аз тамоми илму дониш, ғизо, нӯшидан ва лаззати Миср. Ӯ бо халқи Худо азоб кашиданро беҳтар меҳисобад, аз он ки муваққатан аз ҳаловати гуноҳ лаззат барад, вақте ки ӯ азоби мардумро дид, хории Масеҳро дид → Ӯ писари фарзандони Фиръавн буданро рад кард ва дар синни солагӣ аз Миср ба биёбон гурехт. 40. Пас аз 40 соли гӯсфандпарварӣ дар Мидён шахсияти писару духтари Фиръавнро фаромӯш кард ва ҳама илму дониш ва истеъдодро дар Миср фаромӯш кард ва танҳо дар синни 80-солагӣ Худованд ӯро ба сарварӣ даъват кард исроилиён аз Миср берун шуданд. Чуноне ки Худованд Исо гуфтааст: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки ҳар кӣ ба кӯдак монанд нест, ба Малакути Худо дохил шуда наметавонад». фарзанд заъф аст ва ба илму дониш ва хиради дунявӣ такя намекунад, танҳо ба ҳикмати Худо такя мекунад. Пас, шумо мефаҳмед?
Мӯсо писари фарзандони Фиръавн аст, ки тасвири гӯшти ба гуноҳ фурӯхташуда ва гӯшт аз дороии подшоҳи Мисри гунаҳкор ва аз ҳама хӯрок, нӯшидан, бозӣ ва лаззатҳо лаззат мебарад. Лаззати љисмонї аз ин лаззатњо → лаззат бурдан аз лаззати гуноњ номида мешавад!
Аз ин рӯ, Мусо писари фарзандони Фиръавн буданро рад кард, балки омода буд, ки бо қавм ба ҳасби ҷисм уқубат кашад → зеро касе ки ба ҳасби ҷисм уқубат кашидааст, аз гуноҳ даст кашид. Истинод (1 Петрус боби 4:1), оё шумо инро мефаҳмед?
2. Онҳое, ки аз Худо таваллуд шудаанд, аз ҷисм нестанд
Агар Рӯҳи Худо дар шумо сокин бошад, шумо дигар аз ҷисм нестед, балки аз Рӯҳ ҳастед. Агар касе Рӯҳи Масеҳро надошта бошад, вай ба Масеҳ тааллуқ надорад. Истинод (Румиён 8:9)
пурсед: Чаро чизҳое, ки аз Худо таваллуд шудаанд, ба ҷисм тааллуқ надоранд?
ҷавоб: Рӯҳи Худо, Рӯҳи Падар, Рӯҳи Масеҳ ва Рӯҳи Писари Худо «як рӯҳ» аст ва он Рӯҳи Муқаддас аст, агар Рӯҳи Худо, Рӯҳи Муқаддас дар дилҳои шумо сокин бошад! → яъне Рӯҳулқудс дар Масеҳ сокин аст (мо узвҳои Бадани Ӯ ҳастем), азбаски шумо ҷисми «Одамӣ» нестед, агар ҷисми шумо аз Рӯҳулқудс бошад Масеҳ дар шумост, (ҷасади Одам ба мо тааллуқ надорад) ҷисм аз сабаби гуноҳ мурда аст, аммо рӯҳ (Рӯҳи Муқаддас) бо адолат зиндагӣ мекунад. (Румиён 8:10), оё шумо инро мефаҳмед?
3. Лаззати гуноњ ва шодии лаззат аз Худо
пурсед: Чӣ тавр ҳаловати гуноҳро аз шодии лаззат аз Худо фарқ кардан мумкин аст?
ҷавоб: Тавсифи муфассал дар поён
(1) Лаззат аз гуноҳ
1 Гӯшт ба гуноҳ фурӯхта шудааст --Ба Румиён 7:14 нигаред
2 Фикри ҷисмонӣ марг аст --Ба Румиён 8:6 нигаред
3 Хурок шикам аст ва шикам ғизо аст, аммо Худо ҳардуро нобуд мекунад. --Ба 1 Қӯринтиён 6:13 нигаред
Шарҳ: Вақте ки мо дар ҷисм будем, мо аллакай ба гуноҳ фурӯхта шудаем → Агар шумо ба ҷисм пайравӣ кунед ва дар бораи ҷисм фикр кунед, ин мамот аст, зеро музди гуноҳ мамот аст. Таом шикам аст ва шиками гӯшт барои ғизо аст → → Ту ба гӯшт ғамхорӣ кун, ҳамеша хуб бихӯр, хуб менӯш, хуб бозӣ кун ва аз лаззати ҷисм баҳравар шав → → аз лаззати гуноҳ баҳраманд шав! Масалан, вақте ки шумо барои пул кор мекунед, ҳамеша барои баданатон хуб хӯрок мехӯред, барои баданатон хуб либос мепӯшед ва як вилла мехаред, ки дар он ҷо зиндагӣ кунед . Инчунин бозиҳо, драмаҳои бутҳо, варзиш, рақс, нигоҳубини саломатӣ, зебоӣ, саёҳат ва ғайра мавҷуданд! Ин маънои онро дорад, ки шумо дар Одам, дар бадани Одам, дар бадани Одам [зиндагӣ мекунед] → аз шодӣ ва лаззати [бадани гунаҳкор] лаззат мебаред. Ин пайравӣ ба ҷисм ва ғамхорӣ дар бораи чизҳои ҷисм → шодии гуноҳ аст. Пас, шумо мефаҳмед?
Одами наве, ки мо аз Худо таваллуд шудаем, аз ҷисм нест. Чизҳо дар бораи бадан → То он даме, ки ғизо ва либос доред, бояд қаноат кунед . Иқтибос (1 Тимотиюс 6:8)
(2) Аз шодии Худо баҳра баред
1 суруди рӯҳонии ҳамду сано --Эфсӯсиён 5:19
2. Бисёр вақт намоз хонед --Луқо 18:1
3 Ташаккури зиёд --Эфсӯсиён 5:20
Ҳамеша ба Худои Падар барои ҳама чиз ба исми Худованди мо Исои Масеҳ шукр гӯед.
4. Бо омодагӣ ба коргарон хайрия кунед, то Инҷилро паҳн кунанд ва Инҷили наҷотро ба одамон расонанд. --2 Қӯринтиён 8:3
5 Садақа ва ганҷҳоро дар осмон гузоред --Матто 6:20
6 Коргароне, ки каналхои факсро кабул мекунанд → «Ҳар кӣ шуморо қабул кунад, Маро пазироӣ мекунад, ки Фиристандаи Маро қабул мекунад;
7 Салиби худро бардор ва Инҷили Малакути Осмонро мавъиза кун --Марқӯс 8:34-35. Гарчанде ки мо барои каломи Худо дар ҷисм азоб мекашем ва азоб мекашем, мо то ҳол дар ҷони худ шодии бузург дорем, ин шодии аз Худо дар Масеҳ аст! омин. Пас, шумо мефаҳмед?
Суруд: Ту Подшоҳи ҷалол ҳастӣ
хуб! Ин ҳама чизест, ки мо имрӯз мубодила кардем, бигзор файзи Худованд, муҳаббати Худо ва илҳоми Рӯҳулқудс ҳамеша бо шумо бошад! омин
