Гуноҳ|Офариниши Одам ва афтодан дар боғи Адан


10/28/24    3      башорати наҷот   

Салом ба хамаи бародарону хохарон! омин.

Мо Китоби Муқаддасро ба Ҳастӣ боби 3 17 кушоем ва ояти 19 ба Одам мегӯяд: Зеро ки шумо ба зани худ итоат карда, аз он дарахт хӯрдед, ки ба ту амр фармудаам, ки аз он нахӯред, замин ба хотири ту лаънат аст, то тамоми умри худ меҳнат кунед, то аз он чизе бихӯред. ...ва бо арақи абрӯи худ нони худро хоҳӣ хӯрд, то ба замине, ки аз он таваллуд шудаӣ, баргардӣ. Ту хок ҳастӣ ва ба хок бармегардӣ. "

Имрӯз мо меомӯзем, муошират мекунем ва мубодила хоҳем кард " Офариниши Одам ва афтодан дар боғи Адан 》Дуо: Муҳтарам Аббо, Падари Осмонӣ, Худованди мо Исои Масеҳ, ташаккур, ки Рӯҳулқудс ҳамеша бо мост! омин. Ташаккур ба Худованд! «Зани некӯкор» коргаронро ба воситаи каломи ростӣ, ки дар дасти онҳо навишта ва гуфта шудааст, башорати наҷоти шуморо мефиристад. Хурок аз осмон аз дур кашонда, дар вакташ ба мо расонда мешавад, то хаёти маънавии моро бойтар гардонад! омин. Аз Исои Худованд пурсед, ки минбаъд низ чашмони рӯҳонии моро равшан созад ва ақли моро барои фаҳмидани Китоби Муқаддас боз кунад, то мо ҳақиқатҳои рӯҳониро шунавем ва бубинем → Мо мефаҳмем, ки Одами офаридашуда «заиф» аст ва Худо ба мо мегӯяд, ки дар Одам «офарида» зиндагӣ накунем, то ки дар Исои Масеҳ, ки аз Худо таваллуд шудааст, зиндагӣ кунем; . омин!

Дуъо, дуъо, шафоъат, шукр ва баракати боло! Ман инро ба номи Худованди мо Исои Масеҳ мепурсам! омин

Гуноҳ|Офариниши Одам ва афтодан дар боғи Адан

Офариниши Одам дар рӯи замин дар боғи Адан афтод

(1) Одам аз хоки замин офарида шудааст

Худованд Худо одамро аз хоки замин ба вуҷуд овард ва дар бинии ӯ нафаси ҳаёт дамид, ва ӯ ҷони зинда шуд ва номи ӯ Одам буд. --Ба Ҳастӣ 2:7 нигаред
Худо гуфт: «Биёед, одамро ба сурати худ, ба монанди мо ба вуҷуд оварем, ва онҳо бар моҳиёни баҳр, бар паррандагон дар ҳаво, бар чорпоён дар замин, бар тамоми замин ва бар ҳар хазандагоне, ки дар рӯи замин мехазанд, Худо гуфт, ки одамро ба сурати худ офарид, ба сурати ӯ мард ва занро офарид. Худо онҳоро баракат дода, ба онҳо гуфт: «Борвар ва афзун шавед, ва заминро пур кунед, ва онро мутеъ намоед, ва бар моҳиёни баҳр, бар паррандагон дар ҳаво ва бар ҳар ҳайвоне, ки дар рӯи замин ҳаракат мекунад, ҳукмрон бошед. .» (Истифода аз Ҳастӣ боби 1, оятҳои 26–28

(2) Одам аз хок офарида шуд ва афтод

Китоби Муқаддас инчунин дар ин бора қайд мекунад: «Одами аввалин, Одам, мавҷудоти зинда бо рӯҳ (рӯҳ: ё тарҷумаи ҷисм) шуд»; --Ба 1 Қӯринтиён 15:45 нигаред

Худованд Худо одамро дар боғи Адан ҷойгир кард, то онро кор кунад ва онро нигоҳ дорад. Худованд Худо ба ӯ амр фармуд: "Ту аз ҳар дарахти боғ бихӯрӣ, аммо аз дарахти маърифати неку бадӣ нахӯр, зеро дар рӯзе, ки аз он бихӯрӣ, ҳатман мемирӣ!" - Ҳастӣ 2 15 — Бахши 17.

Мор аз ҳар ҳайвони ваҳшӣ, ки Худованд Худо офарида буд, маккоронатар буд. Мор ба зан гуфт: «Оё Худо дар ҳақиқат гуфта буд, ки туро аз ҳеҷ дарахти боғ хӯрдан манъ аст?»...Мор ба зан гуфт: «Ту ҳатман намемирӣ, зеро Худо медонад, ки дар рӯзе, ки аз он бихӯред, чашмони шумо кушода мешавад, чунон ки Худо неку бадро медонад» (Ҳастӣ 3:1,4–5).

Он гоҳ зан дид, ки меваи он дарахт барои ғизо хуб аст ва ба чашм писанд аст ва мардумро хирадманд мекунад, аз меваи он гирифта, хӯрд ва ба шавҳараш дод, ки ӯ низ онро хӯрд. - Ҳастӣ 3:6

Гуноҳ|Офариниши Одам ва афтодан дар боғи Адан-расм2

(3) Одам шариатро вайрон кард ва аз тарафи шариат лаънат шуд

Худованд Худо ба мор гуфт: «Азбаски ту ин корро кардаӣ, аз ҳама чорпоён ва ҳайвоноти ваҳшӣ лаънат шудаӣ; ту бояд тамоми айёми умри худ бар шиками худ роҳ гардӣ ва хок бихӯр» - Ҳастӣ 3 14
Ва ӯ ба зан гуфт: "Дардҳои туро дар ҳомиладорӣ афзун хоҳам кард; дарди ту дар таваллуди фарзанд бисёр хоҳад буд. Хоҳиши ту ба шавҳарат хоҳад буд, ва шавҳарат бар ту ҳукмронӣ хоҳад кард" - Ҳастӣ 3 боби 16
Ва ба Одам гуфт: «Азбаски ба зани худ итоат карда, аз он дарахте, ки ба ту амр фармудаам, нахӯрӣ, хӯрдӣ, ба хотири ту замин лаънат шудааст; ту бояд тамоми айёми умрат заҳмат кашид, то аз он чизе бихӯрӣ. ."Барои ту хору чӯб мерӯяд, гиёҳҳои саҳроро хоҳӣ хоҳӣ хӯрд; аз арақи рӯи худ нони худро хоҳӣ хӯрд, то ба хок баргардӣ, зеро ки аз хок таваллуд шудаӣ ва бармегардӣ. ." - Ҳастӣ 3:17-19

(4) Гуноҳ танҳо аз Одам вориди ҷаҳон шуд

Чӣ тавре ки гуноҳ ба воситаи як одам ба ҷаҳон ворид шуд, ва мамот ба воситаи гуноҳ омад, ончунон мамот ба ҳама омад, зеро ҳама гуноҳ кардаанд. --Румиён 5:12
Зеро ки музди гуноҳ мамот аст, аммо атои Худо ҳаёти ҷовидонӣ дар Худованди мо Исои Масеҳ аст. -- Румиён 6 Боби 23
Азбаски марг ба воситаи як одам омад, эҳёи мурдагон низ ба воситаи як кас меояд. Чӣ тавре ки дар Одам ҳама мемиранд, ончунон дар Масеҳ ҳама зинда хоҳанд шуд. --1 Қӯринтиён 15:21-22
Тақдир ба ҳар кас як бор мемирад ва пас аз марг доварӣ мешавад. --Ибриён 9:27

Гуноҳ|Офариниши Одам ва афтодан дар боғи Адан-расм3

( Шарҳ: Дар шумораи гузашта ман бо шумо нақл кардам, ки дар боғи Адан дар осмон Люсифер «Ситораи дурахшон, писари субҳ», ки Худо офаридааст, аз зебоии худ дар дил мағрур ва хирадашро фосид кардааст. зебогии худ ва ба сабаби савдои аз ҳад зиёди худ дар шаҳват таҷовуз шуд, ки ӯ гуноҳ кард ва фариштаи афтода шуд. Аз бадӣ, тамаъкорӣ, кина, ҳасад, одамкушӣ, макру фиреб, нафрати Худо, вайрон кардани аҳд ва ғайра, қалби нангинаш шакли худро ба аждаҳои бузурги сурхи нангин ва мори қадимии дандон ва чанголи хира табдил дод. Он барои он тарҳрезӣ шудааст, ки одамонро фиреб диҳанд, ки аҳдҳоро вайрон кунанд ва онҳоро аз Худо дур кунанд, дар боғи Адан дар рӯи замин Одаму Ҳавво, ки аз хок офарида шудаанд, аз сабаби заъфи худ ба васваса афтоданд. бинобар ин онҳо «аҳдро шикастанд» ва гуноҳ карданд ва афтоданд.

Аммо Худо ҳамаи моро дӯст медорад ва ба мо Писари ягонаи Худ, Исоро дод, мисли Юҳанно 3:16, «Зеро Худо ҷаҳонро чунон дӯст дошт, ки Писари ягонаи Худро дод, то ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, талаф нашавад, балки ҳаёти ҷовидонӣ ёбад. Худи Исои Масеҳ низ гуфтааст, шумо бояд аз Рӯҳи Муқаддас таваллуд шуда, ҳамчун фарзандони Худо таваллуд шавед, то гуноҳ накунед - ба Юҳанно 1:3:9 муроҷиат кунед, зеро каломи Худо. (Матни аслӣ ин насл аст) дар Ӯ боқӣ мемонад, мо ҳам гуноҳ карда наметавонем, зеро ки Ӯ аз Худо таваллуд шудааст, танҳо бо ҳамин роҳ мо метавонем ба Малакути Худо вориси Падари осмониамон муҳайё шудаем.

Одам, ки аз хок офарида шудааст, ба осонӣ қонунро вайрон мекунад ва аз сабаби ҷисми заифаш меафтад, зеро онҳо фарзандони Худо ҳастанд ва дар хона абадан зиндагӣ мекунанд дар хона абадан зиндагй карда наметавонад. Пас, шумо равшан мефаҳмед? )

06.03.2021


 


Агар тартиби дигаре пешбинӣ нашуда бошад, ин блог аслӣ аст.
URL-и блоги ин мақола:https://yesu.co/tg/sin-adam-was-created-and-fell-to-the-garden-of-eden.html

  ҷиноят

Шарҳ

Ҳанӯз шарҳ нест

забон

Нишон

бахшиш(2) муҳаббат(1) аз рӯи рӯҳ рафтор кунед(2) Масал дар бораи дарахти анҷир(1) Тамоми зиреҳи Худоро бипӯшед(7) Масал дар бораи даҳ бокира(1) Мавъиза дар болои Кӯҳ(8) осмони нав ва замини нав(1) Киёмат(2) китоби ҳаёт(1) ҳазорсола(2) 144,000 нафар(2) Исо боз меояд(3) ҳафт косаи(7) № 7(8) ҳафт мӯҳр(8) Аломатҳои бозгашти Исо(7) наҷоти ҷонҳо(7) Исои Масеҳ(4) Шумо авлоди кист?(2) Хатогиҳо дар таълими калисо имрӯз(2) Роҳи ҳа ва не(1) аломати ҳайвони ваҳшӣ(1) Мӯҳри Рӯҳулқудс(1) паноҳгоҳ(1) ҷинояти қасдан(2) Саволҳои зиёд такрормешуда(13) Пешравии Ҳоҷӣ(8) Тарк аз ибтидои таълимоти Масеҳ(8) таъмид гирифт(11) равонаш шод(3) ҷудо(4) ҷудо шудан(7) шӯҳратманд гарданд(5) Захира(3) дигар(5) ба ваъда вафо кунед(1) Аҳд кунед(7) ҳаёти ҷовидонӣ(3) наҷот ёбад(9) хатна(1) эҳё(14) салиб(9) Фарқ кардан(1) Иммануил(2) бозеозй(5) Ба башорат бовар кунед(12) Инҷил(3) тавба(3) Исои Масеҳро бидонед(9) муҳаббати Масеҳ(8) адолати Худо(1) Роҳи содир накардани ҷиноят(1) дарсҳои Китоби Муқаддас(1) файз(1) Мушкилкушо(18) ҷиноят(9) қонун(15) калисо дар Худованд Исои Масеҳ(4)

мақолаҳои машҳур

Ҳанӯз маъмул нест

башорати наҷот

«Эҳё» 1 Таваллуди Исои Масеҳ муҳаббат Худои ягонаи ҳақиқии худро бидонед Масал дар бораи дарахти анҷир «Ба Инҷил имон оваред» 12 «Ба Инҷил имон оваред» 11 «Ба Инҷил имон оваред» 10 «Ба Инҷил имон оваред» 9 «Ба Инҷил имон оваред» 8